Pierwotnie kościół parafialny poświęcony św. Jerzemu jako patronowi, był zbudowany z drzewa modrzewiowego, stał na starym cmentarzu tam, gdzie dziś stoi wielki krzyż. Do kościoła od strony północnej była dobudowana murowana zakrystia.
Patronem kościoła jak powiedziano był św. Jerzy. Kult św. Jerzego zaczyna się szerzyć w Europie a także i w Polsce, po Wyprawach Krzyżowych, czyli XIII wiek. Stąd należy wnioskować, że pierwszy kościół parafialny w Jasienicy i parafia pochodzą z tego wieku. Kościoły pod wezwaniem św. Jerzego powstawały tam, gdzie na miejscu albo w pobliżu był pan czyli rycerz i miał swoje dobra. Ponieważ średniowieczne rycerstwo św. Jerzego męczennika z pierwszych wieków chrześcijaństwa miało jako swego patrona. Za taką koncepcją rodowodu przemawiałaby również data 1305 kiedy to wymienia się Jasienicę pomiędzy wsiami biskupimi, a w roku 1335 widnieje już w spisie świętopietrza (jak wyżej).
W czasach kiedy kościół św. Jerzego jest w rękach protestantów dobudowuje się wzdłuż kościoła galeryjki (chóry) dla wiernych.
Budowa nowego kościoła murowanego
Kościół w Jasienicy zaczął chylić się ku upadkowi, dlatego w latach 1786-1787 zbudowano nowy wraz z probostwem. Tak kościół jak probostwo były zbudowane z kamienia. Budowa probostwa i kościoła kosztowała 4258 reńskich i 37 koron. Koszty te pokrył Fundusz Religijny. Budową kościoła
kierował mistrz z Bielska Adam Heczko. Zadał on sobie wiele trudu, by wszystko wykonać jak najlepiej.
Nowy kościół wybudowano na gruncie parafii Międzyrzecze, ponieważ jak się wydaje parafia po przywróceniu na nowo nabożeństw katolickich, pola, które posiadała przed reformacją już nie otrzymała. Kamień węgielny pod nowy kościół został poświęcony dnia 1 maja 1786 r. a poświęcenie
kościoła nastąpiło 19 sienpnia 1787 roku. Pierwszą mszę św. w tym kościele odprawił komisarz Biskupa Ks. Antoni Alojzy Löhn, a kazanie wygłosił dziekan bielski Ks. Jan Stefan Szczyrba.
Ze starego kościoła wyniesiono wszystko, co mogło być użyte w nowym. Stary kościół rozebrano w roku 1787. Drzewo sprzedano. Do niedawna stał dom Jana Waliczka zbudowany z drzewa starego kościoła. Miejsce, na którym stał stary kościół przeznaczono na cmentarz. Cmentarz otoczony był drewnianym płotem. Utrzymywać go była zobowiązana miejscowa gmina a materiału dostarczyć bielskie dominium książęce.
Z przedmiotów przeniesionych do nowego kościoła trzeba wymienić cenny obraz Matki Boskiej ze świętymi męczennicami Katarzyną i Barbarą. Obraz ten został zabrany do Katowic do Muzeum Diecezjalnego.
Ambona jest późnobarokowa z XVIII wieku, została również przeniesiona ze starego kościoła.
Przeniesiono również dwa dzwony - jeden waży 8 cetnarów, drugi 5. Oba były bez napisu. Oba zostały przelane w latach 1866 i 1884.
W głównym ołtarzu był obraz św. Jerzego na koniu. Według orzeczenia konserwatora był to cenny zabytek z czasów renesansu.